İlk bakışta, önermeyi "nesneler kümesinde 'x vardır' argümanı x'in kimi değerleri için yanlıştır (a)" şeklinde matematiksel bir dille ifade etmek mantıklı geliyor. Bu, Carnap'ın tarzıyla yaklaşıyor ve anlaşılır hale getiriyor.
Örneğin, Noel Baba'yı nesneler kümesi içinde ele alalım. "x vardır" önermesi Noel Baba için yanlıştır. Bu durumda, a argümanı doğru olur. Ama burada bir sorun var: Nesneler kümesini, "x vardır" önermesini doğrulayan x'lerin kümesi olarak tanımlarsak, a hipotezi mantıksız hale gelir. Çünkü x'lerin varlığını belirten bir kümenin içinde bazı x'lerin var olmadığını söylemek imkansızdır. Bu, bir absürt durum yaratır.
Ancak, bu çıkarmada bulunan kişinin nesneler kümesinin tanımını bizimkinden farklı kullandığını varsayabiliriz. Belki de nesneler kümesi, insanların varolduğunu düşündükleri elemanlardan oluşur. Bu durumda a argümanı şöyle olur: "insanların varolduğunu düşündükleri elemanlardan oluşan nesneler kümesindeki kimi x'ler için 'x vardır' önermesi yanlıştır (b)"
Bu argüman da zırvalık gibi görünüyor. Çünkü var olmak için gerekli koşul olarak varolduğunun düşünülmesini kullanıyor. Ancak, b argümanı, var olduğunu düşündüklerimizle var olanların aynı olmadığını öne sürüyor. Yani, bir nesnenin varlığı, insanların onu var olarak düşünebilmesinden bağımsızdır. Bu, mantıksal olarak tutarsızdır.
Bu tür önermeler, ne demek istediğinizi anlarken bile mantıksızdır. Zihnimizin her zaman tamamen mantıklı çalıştığını söylemek mümkün değil.
Örneğin, Noel Baba'yı nesneler kümesi içinde ele alalım. "x vardır" önermesi Noel Baba için yanlıştır. Bu durumda, a argümanı doğru olur. Ama burada bir sorun var: Nesneler kümesini, "x vardır" önermesini doğrulayan x'lerin kümesi olarak tanımlarsak, a hipotezi mantıksız hale gelir. Çünkü x'lerin varlığını belirten bir kümenin içinde bazı x'lerin var olmadığını söylemek imkansızdır. Bu, bir absürt durum yaratır.
Ancak, bu çıkarmada bulunan kişinin nesneler kümesinin tanımını bizimkinden farklı kullandığını varsayabiliriz. Belki de nesneler kümesi, insanların varolduğunu düşündükleri elemanlardan oluşur. Bu durumda a argümanı şöyle olur: "insanların varolduğunu düşündükleri elemanlardan oluşan nesneler kümesindeki kimi x'ler için 'x vardır' önermesi yanlıştır (b)"
Bu argüman da zırvalık gibi görünüyor. Çünkü var olmak için gerekli koşul olarak varolduğunun düşünülmesini kullanıyor. Ancak, b argümanı, var olduğunu düşündüklerimizle var olanların aynı olmadığını öne sürüyor. Yani, bir nesnenin varlığı, insanların onu var olarak düşünebilmesinden bağımsızdır. Bu, mantıksal olarak tutarsızdır.
Bu tür önermeler, ne demek istediğinizi anlarken bile mantıksızdır. Zihnimizin her zaman tamamen mantıklı çalıştığını söylemek mümkün değil.
